Homo homini

Tworzenie własnej firmy jest procesem. Wymaga czasu, poświecenia, pomysłu i nieustannej samodyscypilny. Niemniej jednak może przynieść wymierny efekt w postaci "yeah, starczyło do pierwszego" stąd warto trud podejmować. Niestety początki jak to początki bywają trudne. Właściwie rzecz ujmując mi nie przeszkadza ani ZUS, ani US, żaden Vat czy PIT (słusznie zainwestowane comiesięczne czesne na księgową problem ten eliminuje doszczętnie i totalnie). Coś jednak przeszkadza. Permanentnie niczym makijaż. Nawet jeśliś u siebie, jeśliś panem, władcą, zarządcą, sekretarką, pijarowcem, kierowcą i wszystkim co firmie twej potrzebne naraz, niewątpliwe i absolutnie pewne jest to, że na swojej drodze przyjdzie Ci spotkać mądrzejszego, lepszego, wiedzącego więcej, lepiej, bardziej i tak do porzygania. Pół biedy gdy jest nim taksówkarz odwożący Cię po ostrej imprezie, gorzej gdy pan dyrektor banku, klient lub pani Goździkowa z kiosku. I wtedy do głowy przychodzi jedyne, słuszne i powtarzane przez przyjaciela stwierdzenie "Miej wyje$#@# - będzie Ci dane". Tym skuteczniejsze, im bardziej dosadnie wmawiane samemu sobie.

Poza firmą jest na szczęście życie. I ludzie. I współlokator wiecznie krytykujący gotowane przez mnie zupy, wreszcie zapytany czy kiedykolwiek ugotował zupę inną niż tę, ze słoika od mamy odpowiadający dziarsko "nie, a co?" ...