Muzyka

Daje mi poczucie szczęścia. Fundamentalne. Zapominam o tym. Tak często. A nie powinnam. Dociera tam, gdzie nic nie jest w stanie. Otwiera to, co zapomniane. Odkrywa to, czego sama nie staram się dostrzec. Sprawia, że życie staje się bliższe ...

Syntetyzuje wolność. Szkoda, że tak rzadko...

Żelek

Macio dostał dziś żelka. Od małego chłopca.
Stojąc ostatnio na poczcie obserwowałam. Do pomieszczenia wszedł starszy Pan.
- Chciałbym skserować jedna kartkę...
- Nie świadczymy usług ksero - rzuciła ze wzgardą panieneczka siedząca za okienkiem.
Gdy starszy Pan wyszedł szyderczo wyśmiała go.

Gdyby każdy z nas poczęstował drugiego żelkiem, dobrym słowem, uśmiechem, skserowaną wbrew regulaminowi kartką, świat byłby lepszym. Może warto jutro potraktować kogoś dobrze. Od tak. Nie dlatego, że wróci. Dlatego, by było łatwiej. Nam wszystkim.

Dzień kobiet

Powinni tego zabronić. Przecież to jest absolutnie anydżengerowskie. A dżender na czasie. 

Czy istnieje jednak konieczność uświadamiania ludziom by traktowali się równo, jeśli wystarczy by traktowali się z szacunkiem? 

Nie muszę ubierać syna na różowo, nie muszę mówić, że jeśli zechce być dziewczynką, to może. Muszę mówić, że go szanuję, akceptuję, że jestem i będę. Zawsze. Niezależnie od wszystkiego. Musi czuć, że jest jaki jest, że to dobrze, że może pracować jako niania, może być gejem, może chcieć czegoś innego niż zostać drwalem lub kierowcą ciężarówki.

Czy chcę by był inny, nietypowy? Niespecjalnie, gdyż każda inność przynosi wrogość, a wrogość to zawsze cierpienie inności. Jeśli będzie jednak, chcę by miał poczucie, że da sobie radę. Zawsze.

Mam czasem wrażenie, że dżenderowskie lobby pragnie produkcji inności, by wrogość przeciw nim kierowaną zwalczać grupą liczniejszą, silniejszą. Wszystkie prawdy pseudo-dżender to dla mnie banały.

Za moich, studenckich czasów, gender studies były studiowaniem zachowań ludzkich po kątem płciowości. I nikomu nie przyszło do głowy, by  nauczać tego przedszkolaków ...